Àteros piessignos

S'òpera

Sa poesia de Nanni Falconi «ischit interpretare sentidos antigos, arraighinados in s´identidade de sa gente e de sa terra chi nos iscrarit in sas limba de sos babbos, capatze de nche brincare a cudd´ala de su locale mudènde-lu in universale. Sa natura, cun sas aparèntzias durches e sfidiadas suas, cantat in sa poetica sua s´intzertesa, sa debilesa, s´inevitabilidade de sa sorte, chi s´òmine in su fainare suo, a bias tràmudat in tragèdia. Su grodde, s´astore, sa gama, diventant metàforas de s´umanidade, balente e matanosa, a bias addolorida, in unu panorama de soledade funguda, fata carre in su pastore, galu una bia sìmbolu de umanidade e segugiadore de memòrias».

Nodas

Nanni Falconi at dedicadu sa bida sua a sa poesia e a sa limba sarda, in unu cojuòngiu indivisìbile, aina de afirmatzione de sa dignidade e de sa bellesa de una cultura, ùnica, originale e galana.