\\ Home Page : Articolo : Stampa
Zuanne Franziscu Pintore, "Morte de unu presidente", Condaghes, Cagliari, 2007
Di Redazione (del 02/03/2011 @ 15:53:51, in Recensioni, linkato 2485 volte)

“Morte de unu presidente”, su triballu ùrtimu de Zuanne Franziscu Pintore, contat de un imbòligu de fatos trulos chi capitant a fine istadiale, in una bindighina de dies bascosas.

Ddu at unu mistèriu chi imbrutat sas fèrias alligras de una tropa de piztocos e pitzocas, zente de importu de sa politica sarda e amigos issoro: a Nenardu Angioni, presidente de su Guvernu sardu, dd’ant atzapadu, mortu, in su dominàriu de Istene Demaias, su cabu de su parlamentu, e a Annesa Iserrai, sa pobidda de Demaias, dda ponent in presone.

Si cumprendet subitu chi, a mesu de sa chistione, mancari a mala gana, si che atzapat imboligadu Nurai puru, giornalista sardu de unu cotidianu italianu, ca sa sorte che ddu ogat a imbistigadore. A bellu a bellu sa cosa resultat prus difìtzile de su chi si potzet crèere. Su letore non podet pentzare male de Nurai, ma totu s’atera zente chi nde essit a campu in s’istoria abbarrat misteriosa finzas a sa fine. Su contu est bellu tesu fintzas a s’acabbada, ca s’autore atzunghet, in ognunu capìtulu, a sa fidada, arcanos noos.

Si cumintzat de unu logu de mare, ma a bellu a bellu sa cosa si chet ispraghet, paris cun sas trassas chi si che avvolotant e cun sa zente noa chi nde essit a campu. Fintzas a cando s’imbòligu cummintzat a si che immanniare e iscumpassende sas làcanas de s’isola nostra, che arribbat a s’Itàlia.

Calincunu at nau chi custu est unu contu de fantapolìtica. E sos de fantapolìtica sunt mescamente una zenia de libros ambientados in tempos benidores: ma sa de su contu, mancari sa situatzione polìtica siet assolutamente diferente, diat essere una realidade chi si podet dare. A fàere custu, meda azuat sa limba, ca Pintore dda manizat bene meda, e ischit zare a personagios e trassas profundidade e beridade.

Si agradat puru su abrìtiu de Pintore, a iscrìere in LSC, ca ammustrat ca si podet iscrìere in sardu binchinde sos problemas de grafia e fintzas chentza de che fàere pèrdere a sa limba sa fortza sua. Su chi nde essit est cosa bene fata, po sa limba puru. E Pintore rennesset, chentza chi si nde abbizemus, a si che leare propriu incue inue depet acabbare unu bellu contu “giallu”: inue no aiamos pentzadu de che arribbare.